Karibu Chai (=Voel je welkom voor zuipen van thee)

Karibu Cha... de verpleegkundigen roepen het de hele dag door. Dat bevalt me wel !

Spannende dagen braken aan met dikke activiteiten en een nieuwe stageplek.

15 mrt.:
Vandaag sprongen we op een tourbus naar Arusha toe. Een handelstad 1.5 uur verderop. Voor 3000 tzh. (1.50 eu.) werd de reis afgelegd. Dat het uit kan...
Arusha viel behoorlijk tegen. Weinig te zien, te beleven, momenten waar je kippenvel aan overhoudt. We kregen alleen maar razende verkopers achter ons aan te hollen. Om te gûle!

16 mrt.:
(KCMC) De eerste stagedag op een andere afdeling brak aan: IC surgery. Haastig werken met verschillende handelingen en Nederlandse hartbewaking en vitale functie-apparaten, die flink wat lawaai produceren. Ik ben weer in mijn element !
Ik krijg in de operatiekamer een baarmoeder in handen gedrukt. Deze mag ik observeren.
Ik verzorg wonden.
Ik woon operaties bij.
Ik ben weg van de anesthesie en zijn werkwijze hier. Anesthesisten hebben veel in te brengen tijdens een operatie. Mischien nog wel meer dan de chirurg zelf.
Ik leer canules (venflon voor infuus) te plaatsen bij patiënten met een donkere huid. Met Thierry de fransman als persoonlijke mentor. Deze venen zijn niet gemakkelijk te pakken, vanwege de kleur. Vandaar dat ik ze ook in de duim of femur aan mag prikken.

Wat een top locatie voor verpleegkundigen in opleiding. Deze zijn hier in hun element en krijgen de ruimte om veel uit te vinden. Wel moet er rekening gehouden worden met een andere werkwijze dan dat je die gewend bent.
Je komt hier namelijk in aanraking met de Tanzaniaanse gezondheidszorg en zijn werkwijze, zoals wij die niet in Nederland gewend is. In het KCMC heeft een andere cultuur/milieu, mentaliteit, mate van deskundigheid en beschikbaarheid van materialen en faciliteiten invloed op de uitvoering van zorg.
Ondanks dat hier goede dingen gedaan worden, komen ook momenten voor zoals deze:
Bij een vermeende reanimatie wordt in eerste instantie adrenaline toegevoegd aan de infuuszak (? Terwijl dit als shot rechtstreeks in het lichaam effectief is). Het bloedinfuus loopt ondertussen nauwelijks (?). Uiteindelijk merken studenten op dat het aan bloedvolume ontbreekt, in plaats van aan het hartritme. Toch wordt er flink op de patiënt los geklapt. De patiënt komt te overlijden. Machteloos gevoel... aangezien de uitvoerende hand op zo’n moment geen feedback wil ontvangen. Feedback geven is überhaupt lastig.
Ik heb dit voorval niet persoonlijk meegekregen.

19 mrt.:
Nadat een vrouw op de fruitmarkt in Arusha mij wees op mijn overmatig okselhaar (‘you have to cut that thing off’) hadden Jame en Juul bedacht hier werk van te maken. Dat project brak vandaag aan. Ook al was ik er van overtuigd dat een beetje vent bepakt hoort te zijn met een beetje haar en ik uit principe er nooit eerder werk van gemaakt heb, liet ik me weer te makkelijk verleiden. Ze grepen naar een schaar en pakten beiden een oksel aan. Dikke yolo-momenten, natuurlijk op film vast gelegd.

Deze video volgt binnenkort, waarin yolo-momenten en een sfeerimpressie zijn vastgelegd. Ik kan hier dagen lang over brainstormen. Welke beelden (met een goPro geschoten: thnx Willemyn!), met welke muziek er onder. Natuurlijk is dit lang niet te bewerkstelligen, met mijn halve computerskills. Jullie krijgen nog te zien hoe ik het er van af breng.

20 mrt.:
Vrijdag hebben we Lake Chala bezocht. Ademmmmmmbenemend mooi. Een gigantische krater gevuld met water, waar halverwege op het meer de border Tanzania van Kenia scheidt. De flamingo’s vliegen ons om de oren.
Lig je plotseling te kayakken in Kenia. Zo’n vet idee.
Het blijkt zo te zijn dat marihuana verboden is in Tanzania, maar gedoogd wordt in Kenia, wat er toe leidt dat men nog wel ‘s de kayak pakt om vervolgens te blowen aan de zijde van Kenia. Ook al kost het de Tanzaniaan maar 5000 tzh. (2.50 euro) wanneer ze op Tanzaniaanse bodem betrapt worden.

Nadelig eindresultaat daggie uit: gevaarrrrrrrrlijk verbrand! Jame liet me dat regemaltig even weten. Meppen, zonder opzet natuurlijk. Voordeel: 3 dagen lang drievoudig ingesmeerd worden door Jame en Juul.
Ik had er toch wel verstandig aan gedaan om die 5 flessies zonnebrand (overdatum overigens) mee te rauzen uit de voorraadkast, thuis thuis. Tsja, ik verwachtte een regenseizoen...

21 mrt.:
Zaterdag hebben wij de Honey Badge Lodge opgezocht, net buiten Moshi. We troffen hier een zwembad aan en ligbanken met daarboven gigantische rieten parasollen. De vrouwen hadden het voorzien op het zwembad. Mr. nerd lag te lezen, veilig onder de parasol en in de kleren, aangezien ik er bij liep alsof ik te laat uit het tosti-ijzer ben gevist. Ondertussen zag je de apen colonne door de bomen vliegen.

27 mrt.:
Vandaag troffen wij ruim 110 nieuwe iMac’s aan in de mediatheek van het KCMC College. Gedoneerd door een Amerikaans fonds. Iedereen mag er mee werken.
Vet tegenstrijdig. Tanzania… en het KCMC met zijn beperkte mogelijkheden. En dan tref je zulke apparaten aan, waar niemand mee weet te werken.

Vanavond te bbq’en met de overige studenten ! Deze wordt bereid door een kok die regulier als kok functioneert tijdens safari’s en het beklimmen van Kili.
Hoa! Het water loopt me nu al in de mond…

Wist je dat...
*Wij in de avond van 14 maart met een grote groep downtown in Moshi liepen (aanleiding: 22.30 u. privé winkelen in een gigantische supermarkt. Bleek al gesloten. Maar natuurlijk gingen de deuren weer open voor een ploeg mzungu's. Het liep ons rood aan) en ik met mijn telefoon liep te zwaaien. Vervolgens er een motor met 2 man de stoep op schoot, die het hadden voorzien op m'n iPhone. Ze hebben 'm even aan kunnen raken, maar verloren de strijd. Heel relaxed reden ze verder. Ik trek ze ook altijd weer aan...
*Juul en Jame ondertussen een lijst bijhouden met heule bijzondere uitspraken van Wilke. We liggen onder de tafel als we deze lijst erbij halen. Die uitspraken zijn makkelijk te verzamelen, aangezien ik Engels en NL niet meer weet te onderscheiden, wat komische dingen oplevert. Kak!

Oan’t de folgende
Doei!!